Św. Paweł daje nam cenną radę: „aby wiara nasza opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej”. Moja osobista relacja z Jezusem kształtuje moją wiarę a nie ilość przeczytanych książek, wysłuchanych konferencji. Moja przyjaźń z Nim i zaangażowanie w nią przynosi owoce. To w takiej bliskiej zażyłości i dzięki niej mogę stawać się solą i światłem dla świata.

Wszyscy nawzajem potrzebujemy blasku i smaku w życiu. Dziś często ktoś lub coś gasi światło w moim życiu. Wystarczy tak niewiele, aby płomień ugasić. Moje wracanie do źródła światła i zapalanie się na nowo ma sens. Świat, który mnie otacza potrzebuje przecież mojego światła. Moje smakowanie na nowo Słowa jest konieczne. Tylko ta kie bycie Jego Świadkiem jest autentyczne

Dziękuję Ci Panie, że czynisz mnie Twoim światłem tu i teraz , nadawaj smak mojemu życiu. 

„Proście więc Pan żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10,2)

Z taką intencją udałyśmy się w IV niedzielę zwykłą do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Leżajsku. Dzięki życzliwości i otwartości oo. Bernardynów miałyśmy okazję na każdej Mszy Świętej przybliżać postać św. Pauli Montal i nasz charyzmat. Prosiłyśmy wszystkich o modlitwę w naszej intencji oraz o to, by nie zabrakło młodych ludzi, którzy będą wychodzić z Bożą Miłością do dzieci, młodzieży i rodzin. Po każdej Mszy świętej rozdawałyśmy także materiały związane z naszym Zgromadzeniem oraz informacją dotyczącą Przyjaciół Misji Pijarek.

Doświadczyłyśmy ogromnej ludzkiej życzliwości, zostałyśmy obdarowane dobrym słowem oraz zapewnieniem o modlitwie.

Panie miłosierny i święty, nadal posyłaj nowych robotników na żniwo Twego Królestwa! Pomagaj tym, których powołujesz, by Cię naśladowali w naszych czasach: spraw, by kontemplując Twoje oblicze, przyjmowali z radością tę przedziwną misję, którą im powierzasz dla dobra Twego Ludu i wszystkich ludzi. Ty, który jesteś Bogiem i żyjesz, i królujesz z Ojcem i Duchem Świętym 
na wieki wieków. Amen.

Pochylając się nad Słowem przeznaczonym na tę niedzielę w sercu rodzi się radość i pokój. Słowo bowiem przypomina nam po raz kolejny, że jesteśmy chciani i umiłowani przez Boga tacy, jacy jesteśmy.

Na co dzień słyszymy, że liczy się tylko człowiek mocny, który umie rozpychać się łokciami. Przekonują nas, że człowiek jest wart tyle ile ma: pieniędzy, wiedzy, kompetencji. Tymczasem w Liście do Koryntian słyszymy: „Bóg wybrał to, co głupie,… co niemocne… i co nie jest szlachetnie urodzone…”. Stając w prawdzie trzeba powiedzieć, że tak jest, bo wybrał nas. Ta prawda wyzwala. Nie muszę się starać być kimś innym niż jestem. Nie muszę specjalnej prężyć muskuły, aby zasłużyć na szczęście. Bóg daje mi je za darmo, za nic, w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Pragnie tylko, abym przyjął Jego łaskę z wdzięcznością i „chlubił się w Nim”.

W Ewangelii usłyszymy po raz kolejny w swoim życiu „ Błogosławieni- Szczęśliwi”. Może jest to czas, aby zapytać o źródło mojego szczęścia? Czy jestem tak w głębi człowiekiem szczęśliwym? Szczęśliwym w Ewangelii jest płaczący, ubogi, spragniony, miłosierny, czystego serca…Trudno to pojąć, bo w naszym umyśle opisane w Ewangelii sytuacje nie dają szczęścia. Może więc trzeba przedefiniować nasze pojęcie szczęścia i poszukać go gdzie indziej.

Prorok Sofoniasz, którego tej niedzieli usłyszymy ukazuje nam na swój sposób czym jest szczęście. Pisze, że pokorni i sprawiedliwi (Ewangeliczni błogosławieni) będą pod opieką Boga. On sam będzie ich ochraniał, jak dobry pasterz swoje owce. Niczego nie będą się bali. To właśnie uczyni z nich ludzi szczęśliwych.

Prośmy Pana, abyśmy nigdy nie przestali wierzyć, że będąc blisko Niego jesteśmy Błogosławieni.

-ŹRÓDŁO I SZCZYT-

Kolejne rekolekcje dla dziewczyn stały się historią. Szkoda, że to, co dobre tak szybko się kończy. Wracamy do codziennej naszej rzeczywistości, ale przyznać trzeba, że choć na zewnątrz nie widać różnicy, to od środka na pewno jesteśmy nieco inne.

Uczestniczki rekolekcji przyjechały z Łapsz, a także z Poznania, Lublina i Krakowa. Brawo dla chętnych i wytrwałych.

Temat dni skupienia dotyczył modlitwy.

Choć była to dosłownie chwila zatrzymania się nad tematem, warto było.

Szczególnie warto, że to nie teoretyczne podejście do sprawy, co raczej akcent ważny- praktykowanie modlitwy.

Zaczęłyśmy z mocą- Eucharystią pierwszego dnia, którą odprawił o. Radek Boboń. Dziękujemy Ojcu za celebrację i słowo do nas skierowane. Na pewno trzeba dodać, że atmosfera tej Eucharystii - uczty duchowej była niesamowita. Zgromadzone dosłownie wokół ołtarza, mogłyśmy doświadczyć bliskości Boga, wręcz na wyciągnięcie ręki.

Rozpoczęłyśmy od źródła, które jest sensem bycia przyjacielem Chrystusa. Dalszym punktem ważnym i szczególnie cenionym przez uczestniczki, była Adoracja, czas osobistego patrzenia, słuchania i uwielbienia Boga. To tutaj można było ,,przerzucić „ na Jezusa to, co w sercu ciężkie.

W chwilach pomiędzy modlitwą, dzieliłyśmy się swoim życiem, radościami i całym bogactwem serca.

Miałyśmy też możliwość doświadczyć modlitwy kościoła nie tylko lokalnego, ale bogactwa Kościoła Chrystusa w świecie. W tygodniu modlitw o jedność chrześcijan byłyśmy w Łagiewnikach, gdzie wraz ze wspólnotą Taize, słuchałyśmy świadectwa wiary członków tej wspólnoty, modliliśmy się podczas wspólnej Eucharystii.

Czas skupienia zakończyłyśmy również szczytem- czyli Eucharystią wspólnie z kościołem parafialnym.

Dziękujemy za wszelkie dobro i łaski, jakimi Bóg nas obdarował i to, co jeszcze nie dostrzegamy, a mamy nadzieję, będzie owocować w naszym życiu.

Kolejne rekolekcje 17-19 lutego 2017r. Zapraszamy.

A oto kilka zdjęć: