Zatrzymać się w codzienności i znaleźć czas, aby odciąć się od swoich obowiązków na cały weekend nie jest łatwo. Jednak trzy odważne dziewczyny umiały to uczynić i postanowiły uczestniczyć w rekolekcjach z muzyką w tle w naszym domu w Krakowie prawie na sam koniec Wielkiego Postu. Kasia, Kornelia i Ania (wszystkie zamieszkujące obecnie Kraków) dzięki konferencji s. Kasi przekonały się, że nasze życie może być pieśnią na cześć Boga. Miały też okazję uczestniczyć w Pijarskim Synodzie Lokalnym w Krakowie - Rakowicach, włączają się w modlitwę oraz wysłuchając świadectwa szczęśliwej pijarki - s. Moniki, spełnionego pijara - o. Darka oraz bardzo życiowe świadectwo młodego małżeństwa. Oczywiście nie zabrakło Eucharystii, modlitwy osobistej, Drogi Krzyżowej, rozmów na różne tematy, filmu i muzyki w tle.

To była umacniający czas dla dziewczyn jak i sióstr.

Zapraszamy na najbliższe rekolekcje
27-29 kwietnia w Bolszewie

18-20 maja w Krakowie.

Oto kilka zdjęć z rekolekcji:

Z Dzienniczka św. Faustyny Kowalskiej: ,,Jedna godzina rozważania Mojej bolesnej męki większą zasługę ma, aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie Moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a Mnie sprawia wielką radość”. (369)Modlitwa w Ogrójcu

,,Pogrążony w udręce, Jezus jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię” (Łk 22,44).

Spoliczkowanie

,,Gdy to rzekł, jeden ze sług stojących obok spoliczkował Jezusa, mówiąc: „Tak odpowiadasz arcykapłanowi” (J 18, 22).

Obelgi

I zaczęli Go pozdrawiać: ,,Witaj Królu żydowski!” Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd (Mk 15, 18-19).

Ubiczowanie

Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał Go ubiczować (J19,1).

Cierniem ukoronowanie

A żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym (J19,2).

Droga Krzyża

Zabrali zatem Jezusa. A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki. które po hebrajsku nazywa się Golgota (J19,17).

Patrzeć na Jezusa.

Nasza codzienność stawia nam nieustannie nowe wyzwania. Niekiedy życie krzyżuje nasze plany. Pytamy się o sens, gdy dotyka nas cierpienie, choroba, trudność życiowa.

Pytamy się dlaczego? Prosimy, by starczyło nam siły, aby nas to ominęło.

Co robić, gdzie szukać pomocy? Jak radzić sobie z życiem, które pędzi i zatrzymać się nie chce?

Wieli Post to dobry moment na chwilę zatrzymania.

Św. Jan Paweł II zachęcał kiedyś, że najważniejsze dla chrześcijanina jest kontemplowanie oblicza Jezusa.

Nie chodzi o zmianę świata, czy wyjście ze zła, ale zatrzymanie się przed obliczem Jezusa.  

Dzisiejsza liturgia może być dobrym momentem na takie chwile refleksji i spojrzenie na Jezusa i na siebie.

Zaproszeni by żyć wiecznie.

Pierwsze czytanie ukazuje obraz Boga – Ojca bardzo troskliwego o swoje dzieci.

To Bóg, który jest bardzo cierpliwy. Pokazuje to poprzez troskę o swój naród. Cierpli, patrząc jak w ludzie szerzą się nieprawości. Dlatego dla ich dobra posyła nieustannie pomoc, choć widzi, że Jego wysłańców nie słuchają, wyśmiewają i lekceważą. Lud przez swoje nieprawości dostaje się w niewolę. Smutek narodu ukazują słowa Psalmu ,, Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy, płacząc na wspomnienie Syjonu”. Niewola to czas tęsknoty za wolnością.